Im mniej dojrzały naród, a na dodatek o niespełnionych aspiracjach do wielkości – tym większe pragnienie kultu nadzwyczajnych postaci. Nieprzeciętnych bohaterów, deifikowanych herosów. Tak też jest w przypadku dwudziestowiecznych Polaków. Mimo, że polityczny los w tej dobie tak naprawdę obchodził się z nami dość łaskawie, to w grupowym odczuciu pozostawał jakiś głęboki niedostatek, przeświadczenie o […]![]()
