Druga połowa XIX wieku to w dziejach kształtowania polskiej świadomości i ciągłości bytu narodowego szczególny okres odchodzenia, zgodnie z hasłami pozytywistów, od romantycznego czynu ku pracy organicznej. Karol Irzykowski nazwał tę sytuację wyzwalaniem od czynu pracą, a od pracy czynem. Stanisław Brzozowski zaś, nawiązując do polskiej filozofii romantycznej, sławił etos romantycznego heroizmu i czynu. Norwid […]![]()
